Page 36 - InsuranceJournal130
P. 36
ฎีกาย่อและย่อค�าชี้ขาดอนุญาโตตุลาการ
ี
ี
�
้
ก็จะให้ผู้เอาประกันภัยคนแรกร่วมรับผิดได้ด้วย การท่พยานปากน ทาให้ผู้รับประกันภัยคนแรกหลุดพ้นจากความรับผิดต่อผู้เอาประกันภัย
ื
�
ี
มีความเห็นเช่นน้ เม่อเทียบเคียงกับคาพิพากษาฎีกาท่ 10624/2554 จึงถือได้ว่าการจ่ายค่าสินไหมทดแทนของผู้รับประกันภัยคนถัดไปน้น
ี
ั
�
ึ
ื
ท่ได้วินิจฉัยไว้ แม้รายละเอียดในคาวินิจฉัยของศาลฎีกาในเน้อหาจะให้ เป็นการสมประโยชน์ของผู้รับประกันภัยคนแรกซ่งเป็นตัวการและ
ี
ี
�
เหตุผลไว้แตกต่างกันบ้าง แต่โดยผลของคาพิพากษาตรงกับท่พยานของ ต้องตามความประสงค์แท้จริงของตัวการหรือความประสงค์ท่พึง
ี
ี
�
ื
ึ
ผู้เสนอข้อพิพาทให้ความเห็นไว้ ดังท่ศาลฎีกาวินิจฉัยไว้ทานองว่า สันนิษฐานได้ กรณีจึงเข้าเกณฑ์เป็นเร่องจัดการงานนอกส่งซ่งก่อให้เกิด
ั
�
ื
ี
ถ้าสัญญาประกันภัยหลายรายสืบเน่องกันเป็นลาดับกันตาม มาตรา 870 หน้ท่ผูกพันผู้รับประกันภัยคนแรกให้ต้องรับผิดชดใช้เงินค่าสินไหม
ี
ื
ี
วรรคสาม บัญญัติไว้ ผู้รับประกันภัยคนแรกต้องรับผิดก่อน เม่อเกิด ทดแทนท่ผู้รับประกันภัยคนถัดไปได้ออกทดรองจัดการงานให้ผู้รับ
ื
วินาศภัยข้นตามสัญญาผู้รับประกันภัยคนถัดไปกลับเป็นผู้จ่ายค่าสินไหม ประกนภัยคนแรกไปตามประมวลกฎหมายแพ่ง มาตรา 401 เมอ
ึ
ั
่
�
ิ
ั
ทดแทนไปโดยไม่รู้ว่าวนาศภยอันเดียวกันน้มีผ้รับประกนภัยก่อนตน ความเห็นของพยานผู้เสนอข้อพิพาทมีคาพิพากษามาสนับสนุน
ั
ู
ี
ิ
ิ
ั
ิ
่
ี
ี
ั
�
ิ
ิ
ู
ึ
ึ
ี
ุ
ั
ั
ั
ั
้
ั
ู
กรณจงเป็นการจ่ายค่าสนไหมทดแทนทง ๆ ผ้รบประกนภยคนถดไป ดงเหตผลทวนจฉยมา ค่กรณจงต้องรบผดชดใช้เงนตามคาเสนอ
ั
ที่ไม่มีหน้าที่จ่ายตาม มาตรา 870 วรรคสาม บัญญัติไว้ แต่เมื่อจ่ายไป ข้อพิพาทให้แก่ผู้เสนอข้อพิพาท
แล้วแม้เป็นการจ่ายโดยผู้รับประกันภัยคนแรกแล้วเป็นผู้มีหน้าท อนญาโตตลาการชขาดให้ค่กรณีรบผดชดใช้ค่าเสยหาย
ี
ั
ิ
ู
ี
ุ
่
ุ
้
ี
ต้องจ่ายไม่ได้รับมอบหมายให้ผู้รับประกันภัยคนถัดไปจัดการแทน ตามทุนประกันภัยที่เหลืออยู่เป็นเงินจ�านวน 225,000 บาท แก่ผู้เสนอ
้
ี
�
ก็ตาม ย่อมมีผลทาให้หน้ตามสัญญาประกันภัยคาจุนท่ผู้รับประกันภัย ข้อพิพาทพร้อมดอกเบี้ย
�
ี
คนแรกจะต้องรับผิดตามกฎหมายดังกล่าวข้างต้นเป็นอันระงับไปและ
36 วารสารประกันภัย ฉบับที่ 130
