Page 36 - InsuranceJournal148
P. 36
ี
�
ฎีกาย่อและย่อคาช้ขาดอนุญาโตตุลาการ
ี
ย่อค�าช้ขาด
่
ข้อพิพาทหมายเลขแดงท 1442/2562
ี
ื
ื
เร่อง ประกันภัยรถยนต์ (ป.พ.พ. มาตรา 438 วรรค 2, 887 วรรคแรก, เง่อนไขความรับผิดต่อบุคคลภายนอก ข้อ 1.)
ประเด็นข้อพิพาทมีว่า คู่กรณีต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายค่ายกลากรถฝ่ายคู่กรณีท่ผู้เสนอข้อพิพาทจ่ายไปแล้วคืนจากคู่กรณีได้หรือไม่
ี
ึ
ข้อเท็จจริงในข้อพิพาทน้มีว่า ผู้เสนอข้อพิพาทเสนอข้อพิพาท อันเกิดแก่บุคคลภายนอก ซ่งผู้เอาประกันภัยจะต้องรับผิดตามกฎหมาย
ี
่
ั
ว่า ผู้เสนอข้อพิพาทเป็นผู้รับประกันภัยรถยนต์คันหมายเลขทะเบียน เนองจากอบตเหตอนเกดจากรถยนต์ทใช้หรออย่ในทางหรอสงทบรรทก
่
ุ
ิ
ิ
ื
ี
่
ุ
ิ
่
ี
ื
ู
ื
ั
ุ
ั
ั
บพ-1234 กรุงเทพมหานคร ภาคสมัครใจคุ้มครองเฉพาะภัย ส่วนคู่กรณีเป็น หรือติดต้งในรถยนต์น้น ในระยะเวลาประกันภัยในนามผู้เอาประกันภัย
ั
ผู้รับประกันภัยรถยนต์คันหมายเลขทะเบียน ษฉ-7989 กรุงเทพมหานคร ดังน้นอธิบายได้ว่าการคุ้มครองตามสัญญาหมวดน้เป็นการคุ้มครองตาม
ี
�
้
ื
ภาคสมัครใจประเภท 2+ โดยมีเง่อนไขว่า เม่อรถยนต์เกิดความเสียหาย สัญญาประกันภัยคาจุนหรือการประกันภัยความรับผิดของผู้เอาประกันภัย
ื
ซ่งมีความคุ้มครองตามกรมธรรม์ประกันภัย ผู้รับประกันภัยจะจ่ายค่า ต่อบุคคลภายนอก ซ่งความรับผิดตามกฎหมายของผู้เอาประกันภัย
ึ
ึ
ั
ุ
ั
ดูแลรักษารถยนต์และค่าขนย้ายรถยนต์ท้งหมดนับแต่วันเกิดเหตุจนกว่า ทบรษทจะต้องชดใช้ค่าสนไหมทดแทนให้แก่บคคลภายนอก ต้องเป็น
ิ
ิ
่
ี
�
ี
่
ิ
ั
่
ู
ี
ุ
ิ
ั
ุ
ิ
ั
ิ
้
็
ิ
ื
จะซ่อมแซมหรอการชดใช้ค่าสนไหมทดแทนเสรจสนตามจานวนทจ่าย ความรบผดจากอบตเหตอนเกดจากการใช้รถ รถยนต์ทอย่ในทาง
ื
ิ
ั
ั
ไปจริง เม่อวันท่ 9 พฤษภาคม 2558 รถฝ่ายผู้เสนอข้อพิพาทขับรถโดย ส่งบรรทุกหรือติดต้งในรถยนต์น้น ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
ี
ั
ู
ั
�
ิ
ี
้
่
ั
ประมาทเฉยวชนรถฝ่ายค่กรณได้รบความเสยหาย หลงเกดเหตผ้เสนอ มาตรา 887 วรรคแรก บัญญัติว่า อันว่าประกันภัยคาจุนน้น คือสัญญา
ุ
ี
ี
ู
�
ึ
ั
ข้อพิพาทได้จ่ายค่ายกลากรถคืนแก่ผู้ขับรถฝ่ายคู่กรณีจากสถานีตารวจ ประกันภัยซ่งผู้รับประกนภัยตกลงว่าจะชดใช้ค่าสินไหมทดแทนในนาม
ั
ิ
�
ั
ื
่
ไปอู่ จานวน 7,000 บาท คู่กรณีมีหน้าท่ต้องชดใช้ค่ายกลากในฐานะผู้รับ ผ้เอาประกนภย เพอความวนาศภยอนเกดขนแก่บคคลอกคนหนงและ
ี
ุ
่
ึ
ู
้
ึ
ิ
ั
ี
ั
ประกันภัยท่ต้องคืน ผู้เสนอข้อพิพาท ขอให้ช้ขาดให้คู่กรณีชาระเงินจานวน ผู้เอาประกันภัยจะต้องรับผิดชอบ ซ่งมีความหมายเดียวกับคู่มือตีความ
ึ
ี
�
�
ี
ดังกล่าวพร้อมด้วยดอกเบ้ย ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 438 วรรค 2 ค่าสินไหม
ี
ี
ี
ื
ี
ั
คู่กรณีท่ย่นคาคัดค้านว่า เหตุตามข้อพิพาทน้รถยนต์คันท่ผู้เสนอ ทดแทนเพ่อละเมิด ได้บัญญัติว่า อน่งค่าสินไหมทดแทนน้น ได้แก่ การคืน
ึ
�
ื
ั
ข้อพิพาทรับประกันภัยเป็นฝ่ายละเมิด ผู้เสนอข้อพิพาทต้องร่วมรับผิด ทรัพย์อันผู้เสียหายต้องเสียไปเพราะละเมิดหรือใช้ราคาทรัพย์น้น รวมท้ง ั
ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ดังน้นการท่ผู้เสนอข้อพิพาทชดใช้ ค่าเสียหายอันจะพึงบังคับให้ใช้เพ่อความเสียหายอย่างใด ๆ อันได้ก่อข้น
ั
ี
ึ
ื
�
ี
ี
ี
ี
ค่ายกลากรถคันท่คู่กรณีจึงเป็นการชาระหน้ตามหน้าท่ท่จะต้องชาระโดย ด้วย เม่อผู้เสนอข้อพิพาทเป็นฝ่ายผิดต้องอยู่ในความรับผิดของผู้เสนอ
�
ื
ี
ู้
ิ
ชอบตามกฎหมาย ข้อพิพาทท่จะต้องเป็นฝ่ายต้องจ่ายค่ายกลากเพราะเป็นฝ่ายละเมด ผเสนอ
อนุญาโตตุลาการวินิจฉัยว่า คู่มือตีความกรมธรรม์ประกันภัยรถยนต์ ข้อพิพาทจะมาเรียกค่ายกลากคืนจากคู่กรณีหาได้ไม่ ตามกฎหมายและ
หมวดการคุ้มครองความรับผิดต่อบุคคลภายนอก ตาม ข้อ 1. ระบุว่า คู่มือตีความดังกล่าวข้างต้น
�
ี
บริษัทจะชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพ่อความสูญเสียหรือความเสียหายใด ๆ อนุญาโตตุลาการช้ขาดให้ยกคาเสนอข้อพิพาท
ื
36 วารสารประกันภัย ฉบับที่ 148
