Page 121 - InsuranceHandbook

102 คู่มือประกันวินาศภัยไทย
Thai General Insurance Handbook

1.2 นายหน้าประกันภัย (Insurance Broker) คือ ผู้ชี้ช่องให้เกิดการทำสัญญาประกันภัยระหว่างผู้มุ่งหวังเอา
ประกันภัยกับผู้รับประกันภัย โดยผู้มุ่งหวังเอาประกันภัยสามารถเลือกทำสัญญาประกันภัยกับบรษัทประกันภัยใด ๆ
ิ
ได้โดยอิสระ นายหน้าประกันภัยจะเป็นผู้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับข้อเสนอความคุ้มครอง เงื่อนไขการประกันภัยที่เป็น
์
้
ประโยชนสูงสุดต่อผูมุ่งหวังเอาประกันภัย เพื่อให้ผู้มุ่งหวังเอาประกันภัยสามารถตัดสินใจเลือกในสิ่งที่เหมาะสมและดี
ที่สุดสำหรับความเสี่ยงของตน รวมทั้งอัตราค่าเบี้ยประกันภัยที่สมเหตุสมผล
เราสามารถแบ่งนายหน้าประกันภัยตามประเภทที่ได้รับใบอนุญาตในการดำเนินการ ตามกลุ่มผู้บริโภค
ได 2 ประเภท ดังนี้
้
1.2.1 นายหน้าประกันภัยตรง (Retail Brokers) ทำหน้าที่เป็นคนกลาง เจรจาเงื่อนไขการประกันภัยกับ
บริษัทประกันภัย เพื่อประโยชน์ของผู้มุ่งหวังเอาประกันภัย นายหน้าประกันภัยตรงยังจัดแบ่งได้เป็น 2 ประเภทย่อย คือ
1) นายหน้าประกันภัยประเภทบุคคลธรรมดา เป็นบุคคลที่มีคุณสมบัติสอบผ่านหลักเกณฑ์ ข้อกำหนด
และได้รับใบอนุญาตเป็นนายหน้าประกันวินาศภัยจากสำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกจ
ิ
ิ
ประกันภัย (คปภ.) นายหน้าบุคคลธรรมดามีอสระในการส่งงานกับบริษัทประกันภัยต่าง ๆ ได้โดยขึ้นอยู่กับนโยบายการ
รับนายหน้าของบริษัทประกันภัยแต่ละแห่ง ซึ่งส่วนใหญ่จะพิจารณาตามวงเงินค้ำประกันของนายหน้าแต่ละคน

รูปภาพที่ 8-2 ตัวอย่างใบอนุญาตเป็นนายหน้าประกันวินาศภัย

้
2) นายหน้าประกันภัยประเภทนิติบุคคล เป็นการรวมจำนวนคนที่ได้รับใบอนุญาตการเป็นนายหนา
ประกันวินาศภัยตั้งแต่ 5 คนขึ้นไป จดทะเบียนเป็นนิติบุคคล จดทะเบียนสถานที่ประกอบการซึ่งสามารถตรวจสอบได้

สร้างความน่าเชื่อถือแก่ผู้มุ่งหวัง เพื่อเพิ่มศักยภาพในการให้บริการผู้มุ่งหวังเอาประกันภัย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นบริษท
ั
นิติบุคคล องค์กรขนาดใหญ่ ทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ
เนื่องจากนายหน้านิติบุคคลมีอิสระในการส่งงานกับบริษัทประกันภัยมากมาย และกว้างขวาง สำนักงาน
คณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.) จึงมีข้อกำหนดที่เข้มงวดให้นายหน้านิติบุคคลพง
ึ
ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์อย่างเคร่งครัด โดยแยกสมุดบัญชีธนาคารสำหรับ รับ-จ่าย เบี้ยประกันภัยโดยเฉพาะ เรียกว่า

Trust Account ขณะเดียวกันก็ต้องมีสมุดบัญชีธนาคารอีกเล่มหนึ่งซึ่งเรียกว่า Non Trust Account สำหรับรับ
ค่าบำเหน็จตามอตราที่สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.) กำหนด ซึ่งเป็น
ั
รายได้หลักและอาจจะมีรายได้อื่น ๆ เช่น ดอกเบี้ยเงินฝาก อื่น ๆ และหักรายจ่ายต่าง ๆ ที่ใช้สำหรับการบริหาร

สำนักงาน ทั้งนี้ เพื่อป้องกันนายหน้านิติบุคคลนำเงินค่าเบี้ยประกันภัยซึ่งเป็นรายได้ของบริษัทประกันภัยไปใช้จ่ายผด
ิ
วัตถุประสงค์

้
ํ
ิ
์
ลขสทธของสมาคมประกนวนาศภยไทย หามนาไปใช้ในการแสวงหากําไรทางการคา ้
ิ
ิ
ั
ิ
ั