Page 35 - InsuranceJournal105
P. 35
สรรหามาเล่า
การให้ของขวัญตามโอกาสและเทศกาลต่างๆ ดู ผู้รับ เขาจะไม่ได้อรรถประโยชน์จากของชิ้นนั้นอย่างน้อย
เหมือนว่าจะเป็นวัฒนธรรมที่ไม่ว่าชนชาติใดในโลกปฏิบัติ เท่ากับต้นทุนที่ผู้ให้ต้องจ่ายไป ในทางเศรษฐศาสตร์นั้น
กันมาช้านาน ของขวัญเป็นเสมือนสื่อสัญญาณจากผู้ให้ การซื้อของให้ตัวเองกับการซื้อของขวัญให้ผู้อื่นนั้นมีความ
ไปสู่ผู้รับว่า ผู้ให้คิดและระลึกถึงผู้รับ ผู้ให้มีความห่วงใย แตกต่างกันอยู่อย่างมีนัยสำคัญ หากซื้อของให้กับตัวเอง
ี
ื
่
่
ั
้
และปรารถนาดตอผูรบ ความยากงาย ความถูกแพงในเรอง มนุษย์ตัดสินใจการเลือกบริโภคของเขาด้วยตัวของเขาเอง
่
ของต้นทุนการหาของขวัญที่ตอบสนองต่อเป้าประสงค์ โดยมีข้อสมมติพื้นฐานว่า มนุษย์ผู้นั้นรู้ถึงรสนิยมและ
ข้างต้น ขึ้นอยู่กับลักษณะเฉพาะส่วนบุคคลของผู้รับ ความต้องการของตนเอง รู้ว่าตนมีเป้าหมายอะไร และ
ความสัมพันธ์ของผู้ให้กับผู้รับ การหาและเลือกของขวัญ สามารถตัดสินใจที่จะนำพาตนเองไปสู่ เป้าหมายนั้นได้
ให้กับผู้รับที่ยังไม่มีรายได้เป็นของตนเองและมีข้อจำกัด เช่น ต้องการแสวงหาความพึงพอใจสูงสุดจากการบริโภค
หรือโอกาสในการไปเสาะแสวงหา การที่ผู้ให้พยายาม ภายใต้งบประมาณที่มีอยู่อย่างจำกัด
เลือกสรรของขวัญชิ้นหนึ่งให้กับผู้รับ ผู้ให้น่าจะมีความ ตัวอย่างเช่น มานะตัดสินใจซื้อของสักชิ้นราคา
คาดหวังลึกๆ ว่า มูลค่าหรือคุณค่าที่ผู้รับประเมินจะคุ้มค่า 1,000 บาท ให้กับตัวเขาเอง เงินที่เขาเต็มใจจ่ายออกไป
หรือสูงกว่าเงินที่ผู้ให้จ่ายออกไป แต่บ่อยครั้งไม่บรรลุ จะเป็นเครื่องวัดมูลค่าหรือความพึงพอใจที่มานะประเมิน
เป้าหมาย ว่าเขาจะได้รับจากของชิ้นนั้น สำหรับการซื้อของขวัญ
แน่นอนว่าผู้ให้อยากจะหาของขวัญที่เมื่อผู้รับเปิด ให้ผู้อื่นนั้น การเลือกบริโภคสินค้าของบุคคลหนึ่งๆ ถูก
ห่อของขวัญแล้วมีรอยยิ้มปรากฏและมีความปีติดีใจที่ ตัดสินใจหรือถูกกำหนดโดยบุคคลอื่นๆ ที่ไม่ใช่ตนเอง
ได้รับ และผู้รับเองถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะได้สิ่งของที่ตรง นัยที่สำคัญอันหนึ่งก็คือ ของชิ้นนั้นที่เลือกโดยผู้ให้อาจ
กับรสนิยม ความต้องการ และได้รับอรรถประโยชน์จาก ไม่ตรงหรือสอดคล้องกับรสนิยมของผู้รับ เนื่องจากผู้ให้
ของขวัญชิ้นนั้น หากผู้ให้้ของขวัญที่โดนใจผู้รับ กิจกรรม ต้องตัดสินใจภายใต้สภาวะแห่งความไม่สมบูรณ์ของข้อมูล
หรือธุรกรรมดังกล่าวก็จัดเป็นธุรกรรมที่ก่อให้เกิดความสุข ข่าวสารเกี่ยวกับผู้รับ เช่น ผู้รับมีรสนิยมเป็นอย่างไร ชอบ
แก่ทั้งสองฝ่าย หรือไม่ชอบอะไร มีของประเภทหรือชนิดนั้นๆ หรือที่มี
หากเป็นกรณีที่ไม่พึงปรารถนา ธุรกรรมดังกล่าวจัด คุณสมบัติคล้ายๆ กันแล้วหรือยัง
เป็นธุรกรรมที่ก่อให้เกิดความสูญเสียทรัพยากร กล่าวคือ ในปี พ.ศ. 2536 Joel Waldfogel แห่ง Wharton
ในส่วนผู้ให้เขาเสียทั้งเงิน เวลา ตลอดจนค่าโสหุ้ยต่างๆ School มหาวิทยาลัยแห่งเพนซิลเวเนีย ได้วิจัยถึงความ
อาจเรียกรวมกันว่าเป็นต้นทุนธุรกรรมการหา ในส่วนของ สูญเสียทรัพยากรจากการให้ของขวัญในช่วงคริสต์มาส
วารสารประกันภัย 35
ตุลาคม - ธันวาคม 2552
