Page 31 - InsuranceJournal112
P. 31
ี
�
ฎี ก า ย่ อ แ ล ะ ย่ อ ค า ช้ ข า ด อ นุ ญ า โ ต ฯ
ค�าพิพากษาฎีกาที่ 784/2502
โจทก์ ห้างหุ้นส่วนสามัญบริษัท ค. โดยนาย ฮ. หุ้นส่วนผู้จัดการ
จ�าเลย บริษัท ส. จ�ากัด กับพวก
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 132, 609, 624
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55, 172, 177, 249
่
ี
�
คดีน้โจทก์ฟ้องจาเลยท 1 ผู้รับ
ี
ประกันวินาศภัย และจ�าเลยที่ 2 ผู้รับ
ื
ขนส่งทางทะเล เรียกค่าเสียหายเน่องจาก
�
ี
้
ยาฉุนของโจทก์ท่ส่งไปสิงคโปร์เปียกนา
เป็นเงิน 24,000 บาท พร้อมทั้งดอกเบี้ย
�
�
จาเลยท 1 ต่อสู้ว่า จาเลยรับ
ี
่
้
�
ประกันภัยเฉพาะเปียกนาทะเลเท่าน้น
ั
�
้
ยาฉุนของโจทก์เปียกนาโดยท่อนาจืดใน
้
�
เรือแตก
จ�าเลยที่ 2 ต่อสู้ว่า ถ้ายาฉุนของ
ิ
้
็
�
โจทก์เปียกนาจรงกคงเป็นเพราะความ
ประมาทเลินเล่อของนายเรือ และฟ้อง
ของโจทก์ขาดอายุความ
ี
�
ศาลชั้นต้นฟังว่า จ�าเลยที่ 1 ไม่ นายเรือ ฝ่ายจาเลยไม่ยกกรมธรรม์ ก็ด แต่ตามกฎหมายว่าด้วยการรับขน
ต้องรับผิด และเหตุที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพราะ ข้อ 9 ข้นต่อสู้ ศาลฎีกาวินิจฉัยโดยท ทางทะเลไม่มีบทบัญญัติไว้ในกฎหมาย
ึ
ี
่
่
�
ี
ี
่
�
ื
ความประมาทเลินเล่อของจาเลยท 2 และ ประชุมใหญ่ว่า จาเลยท 1 มิได้ยกกรมธรรม์ ไทยในเร่องอายุความรับขนตามมาตรา
ุ
่
ี
�
ฟ้องของโจทก์เฉพาะจาเลยท 2 ขาดอาย ข้อ 9 ขึ้นมาต่อสู้เพื่อให้พ้นความรับผิด 624 บัญญัติว่า ในข้อความรับผิดของผู้
ความ พิพากษายกฟ้องโจทก์ ก็ไม่มีประเด็นในข้อน ศาลจะหยิบยก ขนส่งในการท่ของสูญหายหรือบุบสลาย
ี
้
ี
โจทก์อุทธรณ์ กรมธรรม์ข้อ 9 นั้นขึ้นวินิจฉัยไม่ได้ นั้น ห้ามมิให้ฟ้องเมื่อพ้นก�าหนด 1 ปี
�
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จาเลยท 2 ไม่ ตามกรมธรรม์การขนส่งทางทะเล นบแต่ส่งมอบ ฯลฯ เว้นแต่ในกรณทจรต
ี
่
ุ
ิ
ี
ั
�
ิ
ั
้
้
ิ
้
้
้
ตองรบผดตามฟ้อง พพากษาแกใหจาเลย รายน ระบุว่าประกันภัยเปียกนาไม่ได้ ศาลฎีกาเห็นว่าบทกฎหมายนี้ยกขึ้นปรับ
ี
�
ี
ที่ 1 ช�าระเงินให้โจทก์ตามฟ้อง นอกนั้น ระบุว่าเป็นน�้าทะเลหรือน�้าเฉยๆ ฉะนั้น กับข้อโต้เถียงเร่องอายุความคดีน้ได้ และ
ื
ยืนตามศาลชั้นต้น ยาฉุนของโจทก์เปียกนาจืดซ่งร่วจาก เห็นว่าคดีน้โจทก์ฟ้องจาเลยท 2 พ้นกาหนด
ี
่
ี
�
�
�
้
ึ
ั
โจทก์และจ�าเลยที่ 1 ฎีกา ท่อใหญ่ในเรือแตก จาเลยท 1 ผู้รับ 1 ปีนับแต่วันส่งมอบ และกรณีไม่มีการ
�
่
ี
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องของโจทก์ ประกันภัยจึงต้องรับผิด ทุจริต คดีขาดอายุความแล้ว
�
ระบุเหตุท่ทาให้ทรัพย์สินของโจทก์เสีย เรองอายุความน้น โจทก์จ้างจาเลย พิพากษายืน
ี
ื
่
ั
�
ั
หาย เกิดจากการประมาทเลินเล่อของ ท 2 รบขนยาฉุนของโจทก์ไปส่งทสงคโปร์
ี
่
ิ
ี
่
นายเรือผู้ควบคุมดูแลยานพาหนะ และ โดยทางเรือเป็นการขนส่งนอกน่านนาไทย (ชวน สิงหลกะ - มนูภันย์วิมลสาร
�
้
ี
ตามกรมธรรม์ท่ส่งต่อศาล ข้อ 9 ว่า ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณชย์ - สุทธิมนต์นฤนาท)
ิ
ิ
ั
่
ั
ิ
ั
ื
บรษทไม่ต้องรบผดจากภยเนองจาก มาตรา 609 ให้บังคับตามกฎหมายและ
การเสียหายอันเกิดแต่การเลินเล่อของ ข้อบังคับว่าด้วยการขนของทางทะเล
31
