Page 36 - InsuranceJournal133

ฎีกาย่อและย่อค�าชี้ขาดอนุญาโตตุลาการ

ึ
�
พนักงานซ่งเป็นลูกจ้างของศูนย์บริการคาร์แคร์ ได้ทาละเมิดก่อให้เกิด ลูกจ้างศูนย์บริการ เมื่อวันเกิดเหตุละเมิดนายสามารถเป็นผู้ขับขี่รถคัน
ู
ั
ี
่
ุ
ั
ี
ั
ความเสียหายต่อบุคคลภายนอกซึ่งเป็นความผิดเฉพาะตัว นอกจากนั้น ทค่กรณท่ 2 รบประกนภยเข้าล้างและเข้าไปก่อเหตต่อรถฝ่ายผู้เสนอข้อ
ี
ไม่ต้องรับผิดตามเงื่อนไขข้อ 4 และ 4.1 เนื่องจากการที่ลูกจ้างของศูนย์ พิพาท ถือได้ว่านายสามารถซึ่งเป็นลูกจ้างของศูนย์บริการไปท�าละเมิด
ู
บริการขับรถที่คู่กรณีที่ 2 รับประกันภัยไปก่อเหตุ มิได้ถือว่าเป็นกรณีผู้ ต่อบคคลภายนอกในทางการทจ้าง เช่นน้นายสามารถลกจ้างจะต้องร่วม
ี
่
ี
ุ
ึ
เอาประกันภัยได้ให้ความยินยอมอันถือเสมือนหน่งเป็นผู้เอาประกันภัย รับผิดกับนายจ้าง ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 425
เอง และข้อสัญญาประกันภัยในหมวดความรับผิดต่อตัวรถยนต์เร่องของ บัญญัติไว้ หากคู่กรณีท่ 2 ต้องชดใช้ก็ไปไล่เบ้ยกับศูนย์บริการและลูกจ้าง
ี
ี
ื
การสละสิทธิตามเง่อนไขข้อ 6 ว่า หากเป็นกรณีความเสียหายอันเกิด ได้ ประการที่ 2 เมื่อข้อเท็จจริงไม่โต้แย้งกันได้ความว่า ในวันเกิดเหตุผู้
ื
ั
�
ิ
ี
จากการใช้งานของสถานบริการการบารุงรักษาแล้ว บริษัทท่รับประกันภัย เอาประกนภยไม่ยอมขับเข้าศูนย์บรการเอง แต่ได้ให้นายสามารถลูกจ้าง
ั
ึ
สามารถใช้สิทธิเรียกร้องค่าเสียหายที่เกิดขึ้นจากสถานบริการนั้นได้ ของศูนย์บริการเป็นคนขับเข้าศูนย์ซ่งมีความด้านน้โดยเฉพาะขับแทน
ี
อนุญาโตตุลาการวินิจฉัยว่า เมื่อพิจารณาตารางกรมธรรม์ ค. เช่นนี้ถือได้ว่าผู้เอาประกันภัยยินยอมโดยปริยายแล้ว ประการที่ 3 ตาม
3 ที่คู่กรณีที่ 1 อ้างเป็นพยาน ระบุความรับผิดต่อบุคคลภายนอก คือ เงื่นไขกรมธรรม์ข้อ 4 ระบุการคุ้มครองความรับผิดของผู้ขับขี่ว่า บริษัท
บริษัท โปลิเคม อินเตอร์ กรุ๊ป (ประเทศไทย) จ�ากัด เป็นผู้เอาประกัน จะถือว่าบุคคลใดซ่งขับข่รถยนต์โดยได้รับความยินยอมจากผู้เอาประกัน
ึ
ี
ั
ึ
ภัย ระบุลักษณะกิจการกิจการหรือธุรกิจศูนย์บริการคาร์แคร์ ให้ความ ภัยเสมือนหน่งเป็นผู้เอาประกันภัยเอง แต่มีเง่อนไขว่าบุคคลน้นต้อง
ื
�
ึ
คุ้มครองตามขอบเขตการเสี่ยงภัยที่ระบุคุ้มครองเท่านั้น ข้อ 2 ระบุไม่ ปฏิบัติตนเสมือนหน่งเป็นผู้เอาประกันภัยเองและอยู่ภายใต้ข้อกาหนด
ื
ี
คุ้มครองความรับผิดตามกฎหมายอันเกิดจากผู้เอาประกันภัยหรือลูกจ้าง ตามกรมธรรม์ประกันภัยน้ เห็นว่า เม่อเกิดเหตุแล้วนายสามารถผู้ขับ
ของผู้เอาประกันภัยซึ่งท�างานประจ�า ณ สถานที่ประกอบการ ในขณะ แจ้งให้คู่กรณีที่ 1 ทราบและมีบันทึกปากค�าการเกิดเหตุไว้ตาม ค.1 เช่น
ึ
ที่ไปปฏิบัติงานนอกสถานที่ประกอบการ ข้อ 3 ระบุความคุ้มครองว่า ผู้ น้ ถือได้ว่าเป็นการปฏิบัติเสมือนหน่งผู้เอาประกันภัยเองแล้ว เม่อข้อ
ื
ี
ุ
่
ู
ั
�
เอาประกันภยต้องระบจานวนลกจ้างทได้ร้บมอบอานาจจากผู้เอา ต่อสู้ทั้งสามประการดังวินิจฉัยมารับฟังไม่ขึ้น คู่กรณีที่ 2 ในฐานะผู้รับ
ี
�
ั
ี
่
ึ
ุ
ั
ิ
ั
ั
ี
ประกันภัยรวมกันไม่เกิน 2 คน ซึ่งสาขาชิดลม ชื่อผู้รับมอบอ�านาจระบุ ประกนภยรถคนทไปก่อเหตจงต้องรบผดชดใช้ค่าเสยหายของรถฝ่ายผ้ ู
ิ
ั
ุ
้
ั
ิ
นายอาทตย ฟกรอ ครงเกดเหตครงน พนกงานของศนยน มนายสามารถ เสนอข้อพิพาทที่เสียหาย
์
้
ั
์
ู
้
ี
ี
ี
้
ั
ศิริเจริญ เป็นผู้ขับขี่รถคันที่คู่กรณีที่ 2 รับประกันภัย กรมธรรม์ของคู่ อนุญาโตตุลาการชี้ขาดให้คู่กรณีที่ 2 รับผิดชดใช้ค่าเสียหาย
กรณีที่ 1 จึงไม่คุ้มครอง ปัญหาต่อไปมีว่าคู่กรณีที่ 2 ต้องรับผิดหรือไม่ ตามคาเสนอข้อพิพาทเป็นเงินจานวน 29,418 บาท แก่ผู้เสนอข้อพิพาท
�
�
ี
ื
เพียงใด เม่อคู่กรณีท่ 2 ไม่ปฏิเสธว่านายสามารถไม่ใช่พนักงานหรือ พร้อมดอกเบี้ย
36 วารสารประกันภัย ฉบับที่ 133