Page 34 - InsuranceJournal145
P. 34

ฎีกาย่อและย่อค�าชี้ขาดอนุญาโตตุลาการ















                                             ค�าพิพากษาศาลฎีกาที่  774/2559
             ฎีกาย่อ                                    จ�าเลย  นายอะสม โนรีวงค์
                                                         โจทก์
                                                               บริษัท อ.ประกันภัย จ�ากัด (มหาชน)
                                                               ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 798
                                                               ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 172, 173






                โจทก์บรรยายฟ้องว่า จ�าเลยรับประกันภัยรถยนต์ซึ่ง ช. ผู้เป็น    ในคดีเดิมศาลอุทธรณ์ภาค 2 อนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องแล้ว
          เจ้าของเอาประกันภัยไว้กับจ�าเลย ช. ขับรถยนต์ด้วยความประมาทชน และปรากฏข้อเท็จจริงว่าจาเลยมิได้ย่นฎีกาคัดค้านคาพิพากษาศาล
                                                                                         ื
                                                                                                     �
                                                                                 �
          กับรถยนต์ของโจทก์จนได้รับความเสียหาย โจทก์ติดต่อจ�าเลยในฐานะ อุทธรณ์ภาค 2 คดีจึงยุติไปด้วยการถอนฟ้องของโจทก์ กรณีหาได้มีการ
          ผู้รับประกันภัยค�้าจุนรถยนต์ที่ ช. ขับให้รับผิดในค่าซ่อมรถยนต์ ช. ซึ่ง ด�าเนินคดีต่อจ�าเลยในหนี้เดียวกันทั้งสองคดีไม่
                                                                                    �
          เป็นผู้ทาละเมิดต่อโจทก์และเป็นผู้เอาประกันภัยก็ยอมรับว่าเป็นผู้    โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจาเลยชาระเงิน 206,332.50 บาท พร้อม
                                                                                         �
               �
          ประมาท แต่จ�าเลยเพิกเฉย ตามค�าฟ้องดังกล่าว โจทก์แสดงโดยแจ้งชัด ดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะ
           ึ
                                  ี
          ซ่งสภาพแห่งข้อหาและข้ออ้างท่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาในการขอ ช�าระเสร็จแก่โจทก์
                                                          ั
                                                ี
                                                ่
                             ี
             ั
                 �
                                                 �
           ั
          บงคบให้จาเลยชดใช้ค่าเสยหายแก่โจทก์ในฐานะทจาเลยเป็นผู้รบ
          ประกันภัยค�้าจุนแล้ว ทั้งตามส�าเนาตารางกรมธรรม์ประกันภัยเอกสาร    จ�าเลยให้การขอให้ยกฟ้อง
          ท้ายคาฟ้องซ่งเป็นส่วนหน่งของคาฟ้องก็สนับสนุนข้ออ้างท่โจทก์    ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จ�าเลยช�าระเงิน 113,900 บาท พร้อม
                                                       ี
                    ึ
                              ึ
                                   �
              �
          บรรยายฟ้องให้เห็นเป็นประจักษ์ ค�าฟ้องโจทก์ชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา  ดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันที่ 25 สิงหาคม 2552 จนกว่า
          172 วรรคสองแล้ว ฟ้องโจทก์ไม่เคลือบคลุม              จะช�าระเสร็จแก่โจทก์ กับให้จ�าเลยใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์ โดย
                                        ื
                                                          ื
                                                �
                โจทก์ในฐานะตัวการไม่เปิดเผยช่อให้ ป. ทาสัญญาเช่าซ้อ ก�าหนดค่าทนายความ 8,000 บาท ค�าขออื่นนอกจากนี้ให้ยก
                                          �
          รถยนต์แทน หลังเกิดเหตุ โจทก์เรียกร้องให้จาเลยรับผิดแก่โจทก์จนม ี
                                      ั
          การร้องเรยนขอความเป็นธรรมต่อพนกงานเจ้าหน้าทตาม พ.ร.บ.     จ�าเลยอุทธรณ์
                 ี
                                                  ี
                                                  ่
                                                                                                          �
          ประกันวินาศภัย พ.ศ. 2535 และโจทก์บรรยายฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้     ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จาเลยชาระเงิน
                                                                                                     �
                                                          ็
                                                         ์
                                                    ่
                                                    ึ
                                              ื
                                              ้
                       ์
                          ่
                        ่
                           ื
                           ้
                                       ั
          ครอบครองรถยนตทเชาซอโดยให ป. ทาสญญาเช่าซอแทน ซงโจทกเปน 113,900 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันฟ้อง
                                     �
                                 ้
                        ี
          ผู้ชาระเงินดาวน์และผ่อนชาระค่าเช่าซ้อ ถือได้ว่าโจทก์เป็นตัวการไม่เปิด (วันที่ 19 สิงหาคม 2554) เป็นต้นไปจนกว่าจะช�าระเสร็จ โจทก์ไม่แก้
            �
                                    ื
                            �
          เผยช่อได้แสดงตนแล้ว และกรณีตัวการไม่เปิดเผยช่อเช่นโจทก์ก็ไม่อยู่ อุทธรณ์จึงไม่กาหนดค่าทนายความช้นอุทธรณ์ให้นอกจากท่แก้ให้เป็น
             ื
                                                                        �
                                                                                                        ี
                                                                                        ั
                                               ื
          ในบังคับที่ต้องตั้งตัวแทนตาม ป.พ.พ. มาตรา 798       ไปตามค�าพิพากษาศาลชั้นต้น
                คดีก่อน ป. ฟ้อง ช. และจ�าเลยเป็นจ�าเลยที่ 1 และที่ 2 แม้คดี
          ดังกล่าวเป็นเร่องละเมิดและประกันภัยอันเป็นมูลกรณีเดียวกับคดีน้ แต่    จ�าเลยฎีกา
                                                         ี
                    ื
          โจทก์ดาเนินคดีดังกล่าวในฐานะผู้รับมอบอานาจจาก ป. เม่อโจทก์มา    ศาลฎีกาแผนกคดีพาณิชย์และเศรษฐกิจวินิจฉัยว่า คดีน้ทุน
               �
                                        �
                                                    ื
                                                                                                             ี
                                                                             ้
                                                                                                       ี
                                                                               ี
                                                                ั
          ฟ้องคดีนี้อ้างว่าเป็นผู้ครอบครองรถยนต์ที่เสียหายโดยให้ ป. ท�าสัญญา ทรพย์ทพพาทกนในชันฎกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎกาในข้อเทจ
                                                                                                              ็
                                                                   ี
                                                                         ั
                                                                    ิ
                                                                   ่
             ื
                                                     ี
          เช่าซ้อแทน โจทก์ฟ้องคดีน้ในฐานะส่วนตัวต่างจากคดีเดิมท่เป็นผู้รับ จริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 (เดิม)
                             ี
          มอบอ�านาจ จึงมิใช่โจทก์คนเดียวกันกับโจทก์คดีเดิม ฟ้องโจทก์ไม่เป็น จ�าเลยฎีกาทั้งข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย แต่จ�าเลยไม่ได้รับอนุญาตให้
          ฟ้องซ้อนกับคดีเดิม                                  ฎีกาในข้อเท็จจริง คดีในช้นฎีกาคงต้องวินิจฉัยเฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย
                                                                                ั
         34          วารสารประกันภัย ฉบับที่ 145
   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39