Page 16 - IFRS17
P. 16

เรื่่�องต้้องรื่ IFRS 17 มาต้รื่ฐานบััญชีีใหม่ธุุรื่กิิจปรื่ะกิันภััย [16]
                                              ้
                                              ้



                        ั
                    ยกตวีอย่างเช่น ถ�าบริษััทประกันภััย มีการทำประกันภััยต่อ แล�วีเป็น reinsurance cost ซิ้�งเปรียบเหม่อน
                                                                ั
             เป็น Onerous ข้้�นมาสิำหรับสิัญญาประกันภััยต่อ ทำให�ทางฝั่�งข้องบริษััทประกันภััยต่อ เกิด Contractual Service
             Margin (CSM) ข้้�นนั�น ซิ้�งในแนวีปฏิิบตข้องมาตรฐานใหมนี� ยังไมต�องทยอยรับร้�กำไร แต่ไปหักกลบกับ Onerous
                                             ั
                                                                    ่
                                                             ่
                                               ิ
                                        ั
                                   ิ
                                         ิ
             ข้องบริษััทประกันได�เลย วีธีปฎบตนี�เรียกวี่ามาตรฐานใหมนี� ยอมให�มี symmetric treatment (สิมมาตร) สิำหรับ
                                                            ่
                                       ิ
             สิัญญาประกันภััยต่อเท่านั�น  (ทั�งกำไรทั�งข้าดทุนให�รับรทันทีลงไปได�เลย)  ซิ้�งต่างกับหลักการที�กล่าวีมาข้อง  asym-
                                                          ้�
                                                            �
             metric treatment (อสิมมาตร) ข้องสิัญญาประกันภััยทัวีไป ดังนั�นการทำสิัญญาประกันภััยต่อจี้งต�องมีการเช่�อมโยง
             (linkage) กับสิัญญาประกันภััยสิำหรับมาตรฐานใหมนี �
                                                        ่
              ว่ธุ่การคำนว่ณม้ลิค่าประเมินหน่สินของสัญญาประกันภััย IFRS 17
               ิ
                                                �
                    มาตรฐานรายงานทางการเงิน  IFRS  17  นี�  ได�กำหนดแบบจีำลองในการคำนวีณีม้ลค่าหนี�สิินข้องสิัญญา

             ประกันภััยอย้่ 3 แบบ

                                                 ิ
                                                          �
                                                                                         ิ
                                                  ี
                                                                       �
                    1. General Model (GM) เป็นวีธพิ่�นฐานทีนิยมใช�กันมากทีสิุด ซิ้�งถอดแบบมาวี่าวีธีการ Building Block
                                                                                               �
             Approach (BBA) โดยแบ่งเป็น กระแสิเงินสิดเพิ่�อภัาระผู้้กพิันกรมธรรม์ (Fulfillment Cashflows) ทีมี Risk Adjust-
             ment อย้่ในนั�น และตบท�ายด�วีย Contractual Service Margin (CSM)
                    2. Premium Allocation Approach (PAA) เป็นวีธที�มองคล�าย ๆ กับ Unearned Premium Reserve
                                                                  ี
                                                                 ิ
                          ่
                                                             ี
                    ่
             (UPR) สิวีนใหญจีะใช�กับสิัญญาเพิิ�มเติมข้องบริษััทประกันชวีิต และแบบประกันข้องบริษััทประกันวีินาศภััย
                                                                                        ่
                                                                                           ่
                    3. Variable Fee Approach (VFA) เป็นวีธีเฉพิาะที�ใช�สิำหรับ แบบประกันทีมสิวีนรวีมในเงินปันผู้ล หร่อ
                                                                                     �
                                                         ิ
                                                                                      ี
                                                �
             Universal Life หร่อ Unit Linked ที�เข้าเง่�อนไข้ตามที�กำหนด ซิ้�งในประเทศไทยนั�นมีเพิียงเฉพิาะ Unit Linked
                                         ี
                                       ิ
             เท่านั�นที�ตรงตามเง่�อนไข้และใช�วีธนี�ได�
                                                                      ี
                                                                       ิ
                    ในสิมัยแรกเริ�มทีมีการร่างมาตรฐานข้อง IFRS 17 กัน จีะมวีธีการที�เรียกวี่า Building Block Approach
                                  �
                                                                               ิ
                                                                                         �
             (BBA) ที�เป็นการแบ่งสิวีนประกอบต่าง ๆ ทีละบล็อค จีนมาตอนหลังถ้กตั�งเป็นวีธีมาตรฐานทัวีไปและเรียกช่�อใหมวี่า
                                ่
                                                                                                          ่
             General Model (GM) ซิ้�งสิามารถนำไปใช�ได�กับแบบประกันทัวีไปครอบจีักรวีาล
                                                                �
                    General Model (GM) แบ่งสิวีนประกอบต่าง ๆ ออกได�เป็น 2 สิวีนหลัก ๆ ค่อ
                                             ่
                                                                         ่
                    1. Fulfillment Cash Flows (กระแสเงินสด้เพ่�อภัาระผู้้กพันกรมธุรรม์) เปรียบเสิม่อนต�นทุนข้องสิัญญา
             ประกันภััยทีมภัาระผู้้กพิันต�องจี่ายกระแสิเงินสิดเฉลี�ยออกไปในแต่ละระยะเวีลาในอนาคต โดยมข้ั�นตอนง่าย ๆ ในการ
                        ี
                                                                                           ี
                       �
             คำนวีณีดังนี �
                           a. ประมาณีการกระแสิเงินสิด Future Cash Flows จีากสิมมติฐานทางคณีิตศาสิตร์ประกันภััยโดย
                                                                 ่
             ใช�การประมาณีการทีดทีสิุด (Best Estimate Assumption) ไมวี่าจีะเป็น อัตราการเจี็บปวีย อัตราการตาย อัตราการ
                                 �
                                                                                     ่
                              �
                                ี
             ข้าดอายุกรมธรรม์ และค่าใช�จี่าย เป็นต�น
                                  ่
                                                                               �
                           b. เติมสิวีนข้อง Risk Adjustment for Non-Financial Risk เข้าไป เพิ่�อสิะท�อนถ้งควีามเสิี�ยงที�อาจี
                                                                �
                                                                  �
             เกิดข้้�นและทำให�ผู้ันผู้วีน (Deviate) ไปจีากการประมาณีการทีดีทีสิุด (Best Estimate Assumption) ซิ้�งการคำนวีณี
                                                    ั
                                                 ี
                                                                                             ี
                                           ี
                     ่
             น�เราจีะเผู้�อค่าควีามผู้ันผู้วีนในเชิงท�ทำให�มผู้ลลพิธ์ออกมามั�นใจีวี่าจีะสิามารถมีกระแสิเงินสิดเฉล�ยออกมาจี่ายตาม
              ี
             ภัาระผู้้กพิันแม�ในวีันทีจีะมีควีามผู้ันผู้วีนก็ตาม ทำให�หลักการนี�คล�ายกับข้อง Risk Based Capital (RBC) ทีจีะต�องม ี
                                                                                                     �
                               �
             การตั�ง  Provision  Adverse  Deviation  (PAD)  ที�หลายคนคุ�นเคยกันดี  โดยตัวีอย่างข้องสิมมติฐานที�เป็น  Non-
                                                      ่
                                      ็
                            �
             Financial Risk ทีต�องตั�งเผู้่�อกจีะมี อัตราการเจี็บปวีย อัตราการตาย อัตราการข้าดอายุกรมธรรม์ ค่าใช�จี่าย เป็นต�น
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21