Page 34 - InsuranceJournal109

ย่อคำาชี้ขาด

อนุญาโตตุลาการสมาคมประกันวินาศภัย

ข้อพิพาทหมายเลขแดงที่ 6256/2553 ข้อพิพาทหมายเลขแดงที่ 6031/2553
เรื่อง ประกันภัยรถยนต์ เรื่อง ประกันภัยรถยนต์
ประเด็นข้อพิพาท อายุความ รับสภาพหนี้ ประเด็นข้อพิพาท คู่กรณีผิดเงื่อนไขกรมธรรม์ข้อ
7.6 ต้องรับผิดหรือไม่

เหตุในข้อพิพาทเกิดเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2549
่
็
้
่
โดยคูกรณีเปนฝายประมาท ตอมาในชั้นเรียกรองฝายผูเสนอขอ คู่กรณีเป็นฝ่ายประมาทขับรถยนต์เฉี่ยวชนรถยนต์
้
่
่
้

่
่
้
พิพาท ไดสงเอกสารไปเรียกรองคูกรณีรวมกับเรื่องอื่น 1 เรื่อง คันที่ผู้เสนอข้อพิพาทรับประกันภัยได้รับความเสียหาย คู่
้
็
ำ
้
่
้
่
เปนจานวน 2 เรื่อง และคูกรณีพิจารณาแลววาจะชดใชให ตอ กรณีปฏิเสธความรับผิดตามเงื่อนไขและความคุ้มครองตาม
่
้
ำ
มาผู้เสนอขอพิพาทจึงได้ทาใบรับวางบิล ไปเรียกร้องต่อคู่กรณี กรมธรรม์ ข้อ 7.6 เพราะขณะขับขี่ผู้ขับขี่รถยนต์ฝ่ายคู่กรณี
้
ฝ่ายเรียกร้องรับใบวางบิลเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม 2551 โดย มีปริมาณแอลกอฮอล์ในเลือด 234 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ เกิน
ระบุให้รับเช็คได้ในวันที่ 20 สิงหาคม 2551 ครั้นถึงวันนัดได้ กว่า 150 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ซี่งคู่กรณีไม่ต้องรับผิด ตาม
ชาระเพียงหนึ่งเรื่อง ส่วนเรื่องพิพาทไม่ชาระโดยไม่แจ้งเหตุ เงื่อนไขกรมธรรม์ ในหมวดความรับผิดต่อบุคคลภายนอก ข้อ
ำ
ำ
ที่ไม่จ่าย ดังนั้น ใบรับวางบิล ที่มีชื่อพนักงานของฝ่ายคู่กรณี 7.6 กำาหนดไว้ว่า การขับขี่โดยบุคคลซึ่งในขณะขับขี่มีปริมาณ
้
้
่
์
์
์
่
่
็
็
่
และมีวันที่นัดรับเงินหรือเช็ค เปนเรื่องที่คูกรณียอมรับวาเปน แอลกอฮอลในเลือดไมนอยกวา 150 มิลลิกรัมเปอรเซ็นต ผูรับ
้
็
้
่
้
หนี้ต่อผู้เสนอข้อพิพาทจริงและจะชำาระหนี้ดังกล่าวให้ ถือได้ ประกันภัยไดรับการยกเวน ไมตองรับผิดนั้น เปนเพียงหลักการ
ว่าเป็นการกระทำาใดๆ อันปราศจากข้อสงสัยแสดงให้เห็นเป็น ยกเว้นทั่วๆ ไป แต่ตามข้อ 8 ได้กำาหนดเป็นสัญญาข้อพิเศษ
้
็
่
้
้
ำ
่
่
ปริยายว่ายอมรับสภาพหนี้ตามสิทธิเรียกร้องตาม ประมวล ไวในวรรคสองวาเงื่อนไขขอ 7.6 บริษัทจะไมนามาเปนขอตอสู ้
กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/14 (1) กรณีจึงทำาให้ บุคคลภายนอกเพื่อปฏิเสธความรับผิดทั้งตาม 1.1 และ 1.2 ใน
ำ
่
ำ
้
อายุความสะดุดหยุดลง ดังนั้น ระยะเวลาที่ได้ล่วงเลยไปก่อน หมวดรถนี้ สาหรับขอ 1.2 กาหนดวา “...บริษัทจะรับผิดชดใช ้
นั้นไม่นับเวลาเข้าในอายุความ จนเมื่อเหตุที่ทาให้อายุความ ค่าสินไหมทดแทน เพื่อความเสียหายต่อทรัพย์สินของบุคคล
ำ
้
้
่
้
้
่
สะดุดหยุดลงนั้นไดสิ้นสุดจึงไดเริ่มนับอายุความใหมตั้งแตเวลา ภายนอก ซึ่งผูเอาประกันภัยจะตองรับผิดชอบตามกฎหมาย...”
นั้น ซึ่งในกรณีนี้ไดแกวันที่คูกรณีนัดชาระคือวันที่ 20 สิงหาคม จากข้อกำาหนดดังกล่าว เห็นได้ว่า ในกรณีข้อพิพาทนี้คู่กรณีไม่
่
ำ
้
่
็
้
2551 แลวไมชาระถือเปนวันที่เปนเหตุที่ทาใหอายุความสะดุด อาจยกเอาข้อยกเว้นในข้อ 7.6 ขึ้นปฏิเสธความรับผิดได้ ตาม
่
ำ
ำ
้
็
่
่
้
้
้
้
หยุดลงนั้นได้สิ้นสุด จึงเริ่มนับอายุความขึ้นใหม่แต่เวลานั้น ขอสัญญาพิเศษขอ 8 วรรคสอง คูกรณีจึงตองรับผิดตอผูเสนอ
่
สืบไปตาม ประมวลกฎหมายแพงและพาณิชย มาตรา 193/15 ข้อพิพาท
์
้
เมื่อนับระยะจากวันที่ 20 สิงหาคม 2551 ถึงวันยื่นคำาเสนอขอ อนุญาโตตุลาการชี้ขาดให้คู่กรณีรับผิดตามค�าเสนอ
พิพาทวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2553 ไม่เกิน 2 ปี ตาม ประมวล ข้อพิพาท
กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 882 คำาเสนอข้อพิพาทจึง
ไม่ขาดอายุความ
อนุญาโตตุลาการชี้ขาดให้คู่กรณีช�าระเงินตามค�า
เสนอข้อพิพาท
34