Page 34 - InsuranceJournal140
P. 34
ฎีกาย่อและย่อค�าชี้ขาดอนุญาโตตุลาการ
ั
ื
�
�
คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจาเลยว่า จาเลยต้องรับ เห็นได้ว่า ท้งกฎกระทรวงและเง่อนไขในกรมธรรม์คุ้มครองผู้ประสบภัย
่
ี
ี
ั
�
ผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ท้งห้าตามจานวนเงินคุ้มครองสูงสุดท จากรถท่จาเลยอ้างถึงน้น เป็นกรณีท่ผู้ประสบภัยเป็นผู้ขับข่ และผู้
ั
ี
ี
�
ี
ึ
�
ั
ี
ระบุไว้ในกรมธรรม์คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถหรือไม่ โดยจาเลยอ้าง ประสบภัยน้นเองเป็นฝ่ายท่ต้องรับผิดตามกฎหมายในอุบัติเหตุท่เกิดข้น
ว่ากรณีของผู้ตายเป็นไปตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2540) ออก หรือไม่มีฝ่ายใดท่ต้องรับผิดตามกฎหมายต่อผู้ประสบภัย แต่กรณีของ
ี
ี
ตามความในพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 ข้อ ผู้ตาย ข้อเท็จจริงรับฟังเป็นยุติแล้วว่า ผู้ตายมิได้เป็นฝ่ายท่ต้องรับผิด
ี
3 และเงอนไขตามกรมธรรม์ค้มครองผ้ประสบภยจากรถ ข้อ 2.3 และมีผู้ท่ต้องรับผิดตามกฎหมายต่อผู้ตายคือ ผู้ขับรถโดยสารประจาทาง
ั
่
ู
ุ
ื
�
ั
ู
ั
เน่องจากผู้ตายเป็นผู้ประสบภัยและผู้ขับข่ ซ่งกาหนดให้จาเลยจ่าย กบผ้ขบรถยนต์แท็กซ เพยงแต่เจ้าพนักงานตารวจยังไม่สามารถติดตาม
�
�
ื
ึ
่
ี
�
ี
ี
เฉพาะค่าสินไหมทดแทนท่เป็นค่าเสียหายเบ้องต้นเท่าน้น เห็นว่า กฎ ผู้ท่ต้องรับผิดดังกล่าวมาดาเนินคดีตามกฎหมายได้เท่าน้น หาใช่เป็น
ี
�
ั
ื
ี
ั
ู
่
�
่
ั
ั
ั
ี
ี
ี
ี
ี
กระทรวง ฉบับท่ 11 (พ.ศ. 2540) ข้อ 3. มีข้อความว่า ในกรณีท่ผู้ประสบ กรณีไม่มฝ่ายใดทต้องรบผิดตามกฎหมายต่อผ้ประสบภยดงทจาเลย
ภัยเป็นผู้ขับขี่และผู้ขับขี่ที่ประสบภัยเป็นฝ่ายที่ต้องรับผิดตามกฎหมาย อ้างไม่ ท้งไม่อาจตีความข้อความตอนท้ายของเง่อนไขการให้ความ
ื
ั
ี
�
หรือไม่มีผู้ใดรับผิดตามกฎหมายต่อผู้ขับข่ท่ประสบภัย จานวนเงินเอา คุ้มครองผู้ประสบภัยดังกล่าวให้หมายรวมไปถึงกรณียังไม่อาจติดตาม
ี
ื
ประกันภัยตามข้อ 2 ให้ลดลงเป็นจ�านวนเงินค่าเสียหายเบื้องต้นตามที่ ผู้ต้องรับผิดมาได้ เน่องจากข้อความดังกล่าวมีความชัดเจนอยู่ในตัวแล้ว
�
ั
ก�าหนดในกฎกระทรวงซึ่งออกตามความในมาตรา 20 วรรคสอง แห่ง ว่าจะต้องไม่มีผู้ท่ต้องรับผิดตามกฎหมายเท่าน้น จาเลยในฐานะ
ี
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 และกรมธรรม์ ผู้รับประกันภัยจึงต้องรับผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนเต็มจานวนคุ้มครอง
�
คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ ข้อ 2.3 มีข้อความว่า กรณีผู้ประสบภัยเป็น ผู้ประสบภัยจากรถกรณีเสียชีวิตเป็นเงิน 80,000 บาท แก่โจทก์ทั้งห้า
ผู้ขับขี่รถคันที่เอาประกันภัยและเป็นฝ่ายที่ต้องรับผิดต่ออุบัติเหตุ หรือ ตามกรมธรรม์คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ ข้อ 2.1.3
ี
ี
ไม่มีผู้ใดต้องรับผิดตามกฎหมายต่อผู้ขับข่ท่เป็นผู้ประสบภัย บริษัทจะ พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาให้เป็นพับ
ี
ั
รับผิดจ่ายค่าสินไหมทดแทนไม่เกินค่าเสียหายเบ้องต้นเท่าน้น... ดังน้จะ (เมทินี ชโลธร - วีระวัฒน์ ปวราจารย์ - ปิยกุล บุญเพิ่ม)
ื
34 วารสารประกันภัย ฉบับที่ 140
