Page 28 - InsuranceJournal147
P. 28
วิชาการ IPRB
ั
• กลไกนี้จะช่วยลดการเกิดอุบัติเหตุได้โดยตรง เน่องจากจะทาให้ น้นสูงตาหลากหลายเช่นกัน แล้วทุนประกันภัยระดับใดคือระดับ
�
่
�
ื
ี
ี
ผู้ขับข่ตระหนักได้ว่าตนมีส่วนร่วมในการกาหนดอัตราเบ้ยประกันภัย หากตน ความคุ้มครองท่เหมาะสม
ี
�
ี
ิ
ี
ึ
ี
ี
ึ
ื
ขับข่อย่างปลอดภัยจะเป็นส่วนหน่งท่ช่วยให้เบ้ยประกันภัยในปีต่อไปลดลง เน่องจากระดับความคุ้มครองท่เพ่มข้นจะส่งผลให้เบ้ยประกันภัย
ี
ี
ึ
ื
ิ
�
ิ
• เพ่มความโปร่งใสและความน่าเช่อถือให้แก่อุตสาหกรรมประกันภัย เพ่มข้น แต่เบ้ยประกันภัยท่สูงเกินไป จะทาให้ประชาชนไม่สามารถซ้อ
ื
ี
ั
�
่
�
ึ
ิ
�
ซงเป็นปัจจัยสาคญท่จะทาให้อุตสาหกรรมเตบโตอย่างย่งยืน และส่งผลด ี ประกันภัยได้ และระดับความคุ้มครองท่ตาเกินไป จะทาให้ผู้ประสบภัย
�
ี
ั
่
ี
ั
ี
่
�
ิ
ู
ี
ต่ออุปสงค์ของการประกันภัยในระยะยาว ได้รบการชดเชยทไม่เพยงพอ และทาให้ภาระทางการเงนตกไปอย่ท ี ่
ั
ึ
่
ู
ั
ั
ผ้เอาประกนภยเป็นอย่างมาก ดงนนระดบรายได้ควรเป็นส่วนหนง
้
ั
ั
เบ้ยประกันภัยควรสอดคล้องกับกาลังซ้อของผู้เอาประกันภัย ในการพิจารณาระดับความคุ้มครองและอัตราเบ้ยประกันภัยของประกันภัย
ี
ื
ี
�
�
ื
ี
ื
แม้ว่าเง่อนไขท่สาคัญท่สุดในการกาหนดอัตราเบ้ยประกันภัยน้นคือ พ.ร.บ. เพอสร้างความสมดลของความสามารถในการซอประกนภย
ั
้
ี
่
ั
ั
ุ
�
ี
ื
การประมาณการตามต้นทุนจริง ณ ระดับทุนประกันภัยหน่ง ๆ แต่ระดับทุน และความเพียงพอในการชดเชย หรือสมดุลแห่งผลประโยชน์ของฝั่ง
ึ
�
ี
ประกันภัยท่สามารถกาหนดได้หลากหลาย ก็ส่งผลให้ระดับเบ้ยประกันภัย ผู้เอาประกันน่นเอง ดังท่แสดงให้เห็นดังรูปท่ 5
ี
ี
ี
ั
ี
รูปท่ 5 หลักการกาหนดอัตราเบ้ยประกันภัย ภายใต้ความสมดุลของระดับรายได้
�
ี
ระดับความคุ้มครอง เบี้ยประกันภัย
× โอกาสเกิดเหตุ
+ ค่าใช้จ่าย
ความเพียงพอ ความสามารถ
ในการชดเชย ในการซื้อ
ระดับรายได้
�
�
�
ี
จากรูปท่ 5 จะสามารถสร้างเกณฑ์ข้อจากัดสาหรับการกาหนดอัตรา ด้วยหลักการข้อจากัดท่กล่าวมาข้างต้น หากพิจารณาตามสภาพ
ี
�
ี
ั
ื
เบ้ยประกันภัย พ.ร.บ. คร้งหน่ง ๆ ได้ ดังน ี ้ เศรษฐกิจและอัตราการเกิดอุบัติเหตุท่เปล่ยนแปลงไป เม่ออัตราเงินเฟ้อ
ึ
ี
ี
ี
ิ
ี
ี
• เบ้ยประกันภัยต้องเท่ากับต้นทุนความเสียหายคาดหวัง ณ ระดับ สูง (รายได้และค่าชดเชยโดยเฉล่ยเพ่มสูงข้น) ก็ควรมีการปรับทุนและเบ้ย
ึ
ึ
่
ี
ื
ึ
ทุนประกันภัยหน่ง ๆ บวกค่าเผ่อความเส่ยงและค่าใช้จ่ายคาดหวัง ประกันภัยให้สูงข้นตามไปด้วย หากอัตราเงินเฟ้อตา สามารถคงระดับทุน
�
• สัดส่วนของทุนประกันภัยต่อความเสียหายจริงต้องไม่น้อยกว่า ประกันภัยในระดับท่เพียงพอเท่าเดิมได้ แต่หากความเส่ยงในการเกิด
ี
ี
ั
ิ
ิ
ึ
่
ั
ั
สัดส่วนท่กาหนด สาหรับความคุ้มครองหน่ง ๆ เช่น สัดส่วนของทุนประกัน อบัตเหตุเพมขน กต้องปรบเบยประกนภยเพ่มข้น และในทางกลบกน
ุ
ึ
ิ
�
ั
้
ั
�
ี
็
ี
ึ
้
ี
ค่าชดเชยกรณีเสียชีวิตต่อความเสียหายจริงเฉล่ย (รายได้รายปี คูณ อายุขัย หากความเส่ยงลดลงก็ต้องปรับลดเบ้ยประกันภัยลง อย่างไรก็ดี ในกรณ ี
ี
ี
ิ
ั
ี
แรงงาน) ต้องไม่น้อยกว่า 20% เป็นต้น ท่อัตราเงินเฟ้อและความเส่ยงในการเกิดอุบัติเหตุเพ่มสูงพร้อม ๆ กันน้น
ี
ี
้
• สัดส่วนเบ้ยประกันภัยต่อรายได้เฉล่ย หรือสัดส่วนเบ้ยประกันภัย ควรพิจารณาคงทนประกันภัยให้เท่าเดมไว้ เพ่อควบคุมเบยประกันภัย
ี
ิ
ุ
ี
ื
ี
ี
�
ต่ออัตราค่าจ้างข้นตา ไม่ควรเกินสัดส่วนท่กาหนด ไม่ให้เพ่มในอัตราท่สูงเกินระดับรายได้ท่สูงข้น ดังนั้นในระยะยาวสามารถ
ึ
ั
ี
ี
ิ
�
่
ี
สรุปนโยบายการปรับปรุงระดับความคุ้มครองและอัตราเบ้ยประกันภัย
ได้ดังตารางท่ 4
ี
28 วารสารประกันภัย ฉบับที่ 147
